นางสาวพิมพ์ใจ สูงไธสง

นางสาวพิมพ์ใจ สูงไธสง วันที่ 31 สิงหาคม 2557

สวัสดีค่ะ ดิฉัน นางสาวพิมพ์ใจ สูงไธสง นักศึกษาคณะพยาบาลศาสตร์ ชั้นปีที่3 มหาวิทยาลัยมหิดลค่ะ หลังจากจบการเรียนในชั้นปีที่2 เทอม2 ดิฉันกลับไปพักผ่อนและหากำลังใจที่บ้านเกิดในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งของจังหวัดบุรีรัมย์ ช่วงปิดเทอมนี้มีความสุขมากจริงๆ ค่ะ เหมือนได้ย้อนกลับไปยังสถานที่เดิมๆ เมื่อตอนยังเป็นเด็กใช้ชีวิตในแบบที่เรียบง่าย ไร้ซึ่งความกังวล ใดๆ ทั้งสิ้น

หยุดพักได้ประมาณเดือนกว่า ก็ถึงภาคเรียนฤดูร้อนแล้ว วิชาหลักของการเรียนที่ทำเอานอนไม่หลับและกลัวกังวลสุดๆ ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม คือ วิชาปฏิบัติทักษะพื้นฐานทางการพยาบาล เป็นวิชาฝึกปฏิบัติที่ต้องฝึกกับผู้ป่วยจริงบนหอผู้ป่วย จำวันแรกของการฝึกได้ไม่ลืมเลยค่ะ แต่ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ดิฉันบอกตัวเองในวันแรกนั้นได้เลยค่ะว่า “ โชคดีจังเลยที่มาถูกทางแล้ว ” พยาบาลเป็นวิชาชีพที่ดิฉันเลือกแล้วค่ะ และในอนาคตจะต้องเป็นพยาบาลที่ดีให้ได้ ถึงช่วงนี้ประการณ์การดูแลผู้ป่วยจะมีไม่มาก แต่ก็ค่อยๆ เก็บประสบการณ์ไว้เรื่อยๆ ทุกครั้งที่ได้ช่วยเหลือและเป็นกำลังใจให้ เห็นรอยยิ้มที่ยิ้มตอบกลับมา พร้อมคำขอขอบคุณและอวยพร ดิฉันเองก็ยิ้มแก้มปริเลยค่ะ เพราะฉะนั้น ดิฉันจึงเก็บเอาความรู้สึกประทับใจเมื่อแรกฝึกเอาไว้ไม่ให้หล่นหายไปไหน ระหว่างทางที่เดินจะได้เป็นเครื่องเตือนใจ และเป็นกำลังใจให้กับตนเองตลอด
เรื่องเล่าเล็กๆ ของดิฉันมีเพียงเท่านี้ค่ะ ขอขอบพระคุณที่ท่านกรุณาอ่านจดหมายฉบับน้อยของดิฉันและถ้ามีโอกาสดิฉันจะ เขียนมาอีกค่ะ ดิฉันขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและอำนาจแห่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย จงโปรดอวยพรให้ท่าน และครอบครัวของท่านประสบแต่ความสุข ความเจริญ อุดมด้วยกำลังทรัพย์และกำลังปัญญาตลอดไป

ด้วยความเคารพอย่างสูง
นางสาวพิมพ์ใจ สูงไธสง